Oekraiense begrafenis

Van de week kreeg ik een telefoontje. �Vanacht is Luba overleden. De begrafenis is morgen om 13 uur vanuit huis�.

In de meeste gevallen wordt de overledene thuis opgebaard. Men kent geen uitvaartcentrum, dus de familie doet alles zelf. Wassen, afleggen en aankleden. De kist wordt gekocht en je moet zorgen voor vervoer van die kist. Je moet dan ook niet gek opkijken als je een Lada tegenkomt met een kist op zijn imperial of op een aanhangwagen. Tevens moet de familie meteen het legitimatiebewijs van de overledene en een doodsverklating van de arts inleveren, zodat het overlijdensbewijs op het gemeentehuis gemaakt kan worden. �s Avonds na het overlijden is het huis open en kunnen mensen langs komen om afscheid te nemen. De kist staat in de woonkamer en is, volgens mij, altijd open. Kinderen worden gewoon meegenomen en kijken er niet van op. Doordat veel mensen op vroege leeftijd overlijden zijn ze er, helaas, aan gewend en worden niet weggehouden bij de dood.

De volgende dag is er een dienst. Dit is in de tuin van het huis. Iedereen neemt een krans of bloemen mee. Deze worden aan de druivenstruiken en het hekwerk gehangen. De kist wordt buiten op een bank of tafel neergezet en de dienst kan beginnen. Ook hier lopen de kinderen weer rond, alsof het de gewoontste zaak van de wereld is. Mensen vinden het ook niet eng om een dode aan te raken, dus ook dat gebeurd veelvuldig. De kist heeft niet gekoeld gestaan, men kent/heeft dat niet, waardoor de begrafenis meestal meteen de volgende dag is. Ook werkt men lijken niet even netjes af. Dus een halfopen mond, of een touwtje om de kin heen zijn gebruikelijk. Als de dienst is afgelopen komt er paard en een aanhangwagen aan. Het kan ook zijn dat men het busje van de buren hiervoor gebruikt. Aan de hand van het gebruik van dat dorp of die streek, wordt de kist nog open gehouden, of anders dicht getimmeerd voordat de kist op de aanhangwagen gaat. De kransen worden meegenomen door de aanwezigen en dan gaat men lopend naar de begraafplaats. Een begrafenisstoet mag je niet met een draaiende moter inhalen of passeren, dus iedereen blijft er netjes achter rijden, of stopt als hij uit tegengestelde richting komt en doet de moter van de auto uit totdat de stoet gepasseerd is. Aan het graf worden nog een paar woorden gezegt. Uiteindelijk wordt de kist daar met vier spijkers dichtgetimmerd (mocht dat op het erf niet gebeurd zijn). Boven het met de hand uitgegraven graf hangen twee touwen. De kist wordt erop gezet en laat men naar beneden zakken. Als de kist op zijn plek staat worden de touwen langs de kist naar boven getrokken. Met grote schoppen wordt de aarde meteen op de kist gegooid. Als het graf dicht is worden alle bloemen erop gelegd en is het voorbij...

Het is dus letterlijk begraven en alles gaat anders dan in Nederland. Het lijkt alsof de dood hier meer gewoon is. Maar of dat gewoon is? Een goede vraag...