treinreis

Afgelopen dinsdag moest ik 250 kilometer afleggen met het Oekraiense openbaar vervoer. Een paar dagen eerder had ik al een treinticket gekocht, wat hier de gewoonte is. Prijs: 1,65 EUR. Al wachtend op het station luister ik naar de radio die door de stationshal schalt. Ineens zie ik de mensen opstaan, hun tassen pakken en naar het perron lopen. Niets geen dingdongding... en dan de mededeling, maar gewoon door de radio heen omroepen. Ik heb er niets van gehoord en probeer wat woorden op te vangen van de herhaling. Het enigste wat ik hoor is het woord 'staart'. Voor mij heel belangrijke informatie. Op het treinticket staat namelijk wagonnummer en stoel/bednummer vermeld. Bij de ene trein begint de wagontelling vooraan 'bij de kop' en bij de andere trein achteraan 'bij de staart'. Mijn wagon nummer is 4, dus redelijk 'bij de staart'. Dat scheelt me een ren over het spekgladde perron, langs een trein van 20 wagons... Altijd vrij vermoeiend met je volgepakte weekendtas.
Bij de wagoningang staat een conductrice. Ik vergeet te kijken welke plaatsnummer ik heb en moet haar er dus om vragen. Van klantvriendelijkheid hebben ze hier nog niet gehoord, dus als blikken konden doden had ik er nu niet meer geweest. Het instappen is moelijk. Er is geen verhoogd perron en de treden staat recht bovenop elkaar, wat mij dus blauwe plekken aan mijn scheenbeen opleverde. AUW!!
Binnenin de wagon stinkt het. Het is een slaaptrein en de meeste mensen slapen. Ik besluit om niet te gaan liggen, het is half 7 in de ochtend. Na ongeveer een uurtje beginnen de meeste mensen wakker te worden. De tassen gaan open en de lucht in het wagon wordt erger. De geur van salami, vlees, knoflook en wodka zorgt ervoor dat bijna zit te kokhalzen. De mensen eten wat en gaan dan toilet maken. Op pantoffels en in een duster lopen mensen door de gang. Alsof ze thuis zijn!

Halverwege de rit besluit ik om naar de toilet te gaan. Liever ga ik niet, maar ja. Soms moet je gewoon. De deur van de toilet kan niet opslot. Mijn handtas hang ik aan de deurkruk, maar in een reflex haal ik die weer weg. Op de vloer staat zeker 4 centimeter vocht, en dat is geen kraanwater. Bah! Ik ben blij dat ik mijn laarzen aan heb. Op de een of andere manier hang ik boven het gat in de grond, en heb ook mijn handtas nog vast. Ik probeer zo min mogelijk aan te raken en ben blij dat ik zeker weet dat ik van deze toilet geen gebruik meer hoef te maken.

Over twee dagen moet ik weer terug. t Is dat treinen hier veel goedkoper is dan met de auto. Maar voor voor m'n lol zit ik liever in de auto dan in de trein.